Το κέντρο το έχω οργώσει κυριολεκτικά σε εποχές που ποδηλάτες έβλεπες σπάνια .
Για παράδειγμα πριν δεκαπέντε χρόνια, ήταν αδιανόητο να σκεφτεί κάποιος νέος άνθρωπος να κατέβει στο κέντρο για ψώνια με το ποδήλατο.
Τα τελευταία χρόνια όμως ήταν ευχάριστη έκπληξη να ανακαλύπτω συχνά ότι έχω παρέα από άλλους ποδηλάτες και ποδηλάτισσες στο δρόμο.
Πώς άλλαξε όμως το τοπίο;
Αυτό που θυμάμαι σαν καινούργιο και διαφορετικό ήταν ότι έγιναν ειρηνικές κινητοποιήσεις για τα αιτήματα των ποδηλατών όπως αυτά καταγράφονται στο podilates.gr. Οι κινητοποιήσεις αυτές ξεκίνησαν με εθελοντική – συλλογική πρωτοβουλία και είναι επίσης πολύ σημαντικό ότι μέχρι σήμερα η συλλογικότητα αυτή παραμένει ανοιχτή σε όλους και το κυριότερο ανεξάρτητη.
Έπειτα με την επικράτηση του facebook ήρθαν και πρωτοποριακά κινήματα όπως το freeday.
που πραγματικά άλλαξαν κυριολεκτικά το κλίμα στους δρόμους. Και μάλιστα είναι θαυμάσιο το ότι κινήματα όπως αυτό, λειτουργούν αλλάζοντας την ψυχολογία της πόλης και την ώρα που συμβαίνουν αλλά και εκ των υστέρων , μεταβάλλοντας την πόλη συνεχώς σε παραστάσεις και διάθεση, όλες τις μέρες και ώρες.
«Στη γκρίζα πόλη του τσιμέντου,
στη πόλη των ανύπαρκτων ελεύθερων χώρων,
στη πόλη που κατοικούν τα ΙΧ και αλωνίζουν οι μεγαλέμποροί τους,
στην πόλη που οι μίζες γεννάνε τσιμέντο,
με τις επίσημες αρχές να προστατεύουν αυτούς που κόβουν και καίνε τα δέντρα,
εκατοντάδες ποδηλάτες κάθε Παρασκευή βράδυ δίνουν το στίγμα τους,
κόντρα στην εχθρική και επικίνδυνη για τα ποδήλατα πόλη,
ανακαλύπτουν διαδρομές και με το τρόπο τους περνάνε το μήνυμα,
ότι η ζωή στο τέλος θα νικήσει.»
------
ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ:
"Δεν έχουμε αρχηγούς , είμαστε μόνο μια γελαστή παρέα συνοδοιπόρων ,που συνυπάρχουν αρμονικά στον δρόμο
ακολουθώντας μερικούς απλούς κανόνες-και τίποτε άλλο ! (=freeday)"
